زمینههای معنوی برای گرفتن مشاوره و ورود به یک گذر رواندرمانی نیاز به اعتماد ما به این علم دارد. همانطور که به پزشک مراجعه میکنیم برای هر ناراحتی بدنی، برای هر نگرانی فکری و پریشانی روحی نیز ما نیاز مند به متخصص هستیم.
در بین ما ایرانیان این اعتقاد کهنه، پوسیده و غیر واقعی وجود دارد که فقط دیوانهها به روانشناس نیاز دارند. باید این پرسش را مطرح کرد که چه کسی دیوانه و چه کسی غیر دیوانه محسوب میشود. در واقع ما هیچ گونه معیاری برای این سنجش و ارزیابی از دیوانه گی نداریم، و در واقع این انسانی نیست که ما برچسب به کسی یا مشکلی بزنیم، چرا که همه ما در دورانی و زمانی از زندگی میتوا نیم پریشانی خاطر پیدا کنیم و این پریشانی نیاز به دارمان دارد.
در ادامه این گفتگو شنیده میشود که ما میتوانیم با دوستان خود صحبت کنیم، پس چرا برویم پیش روانشناس و قیمتی را هم پرداخت کنیم. باید متوجه بود که صحبت خودمانی با دوستان بسیار گرامی است، ولی دوستان نمیتوانند نظر بدون غرض و یا کار شنا سی به ما بدهند.
از مطرح کردن “غرض” ما نظر به پیشداوری، جهت گیری، و یا مداخله داریم.
در ضمن دوستان نمیتواند درون پیچده مارا بشنسند، کاری که روانشناس تخصص آن را دارد. بدون شک علم روانشناسی ورای ما ایرانیان یک بعدی، مغرضانه، و غیر کاربردی تعریف شده است. ما برای شناخت افکار، احساسات، روحیت، و رفتارهای خود نیاز به فرمزی این علم، لاقل گوشههای از آن را که میتواند به ما در سلامتی فکری و رفتاری راهنما باشد.
یادمان باشد که چیزی که از آن دوری میکنیم، به شکلی مارا آزار میدهد. پریشانی خاطر زمانی تبدیل به آسیب روحی یا روانی میشود که ما قدرت پرداختن به مسائل را از راه درست نداریم .پند و اندرزی پدران و مادران ما هر چه که با ارزش ولی گاهی برای ما کار نمیکنند، یا که همگام با شرایط گونا گون امروز ما نیستند.
تنها برخورد صحیح، سالم، در شأن انسان، و مثبت میتواند به ما آرامش بدهد، و این خود نیاز به آگاهی و تمرین دارد. مشاورت گرفتن توانیهای ما را چند برابر میکند.
شاد باشید.
پوران پور اقبال