هویت

روزگار غریبی است

در سویی انسان‌های برای هویت انسانی‌ خویش ایستاده اند، در سوی دیگر انسان‌های بی‌ هویت برای از بین بردن هویتها ….

اولی‌ را عشق وجود انگیزه راه است، دومی‌ را ترس از بی‌ وجودیش سد راه است….

اولی‌ از چشمه بیکران مردمی سیراب میشود، دومی‌ را از ترس و بی خردی و جهل….

همین است که اولی‌ سبز است، و دومی‌ خشک و بی‌ روح….

این طریق تلخ واقعیت ایران ما است….

Leave a reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *