در سی سال گذشته یکی از افتخارات دولتمردان اسلام زده در ایران این است که ، برای آزادی فلسین و یا ” قدس” از جان،مال، و ناموس مردم ایران مایه گذشته شده است. این همه پیشکشی برای مردم دیگر در تاریک‌ترین دوران زندگی ما ایرانیان اتفاق می‌افتاد، وقتی که میهن ما ایران و مردم ما در زندان‌های این تاریک اندیشان به زنجیر بسته شده اند و کسی برای آزادی این مردم تره هم خورد نمیکند. بی گمان سوال این است که آیا فلسطینیان نیز برای آزادی مردم ایران راهپیمایی می‌کند یا این فقط دستور کار یک عده از خدا بیخبران ستمگر دولت اسلام در ایران است؟
البته که همبستگی و همدردی با مردمان دیگر که برای آزادی در تلاش هستند، پسندیده و انسانی است. اینجاست که همه فکر‌ها به این سمت است که چگونه میشود برای آزادی مردم خودی از دست این ستمگران در لباس مذهب تلاش کرد؟
در هر صورتی جالب است که در میهن ما ایران، همدردی با مردم خودی غیر قانونی است و مجازات تا سر حد مرگ دارد، ولی برای همدردی با مردم دیگر صدای گوش خراش این مردان بیگانه تا آسمان‌ها بلند است।. دردی که به جان میهن پهناور ما ایران افتاده عمیق تر از همدردی با مردم فلسطین یا هر کجای دیگر است.
شگفت انگیزنیست که جوانان و مردم غیور ایرانی در این روز به خیابان‌ها آماده و برای آزادی خویش فریاد میزنند. شجاعت این مردم که به خیابان‌ها آماده اند تا برای مردم خود همدردی کنند، تحسین برانگیز است، چرا که مقامت دولتی نشان داده اند که از بیرحمی و کینه خود نسبت به این مردم کم نخواهند کرد.
اینجاست که میشود درک کرد چراغی که به خانه رواست، در جای دیگر نباید بسوزد.
به امید همدردی برای میهن در زنجیر
