هجدهم تیر

.در یک تماس تلفنی، دوستی‌ از تهران میگوید: تنها شنیدن صدای مردم ایران در خیابان‌های تهران لرزه به اندام انسان دلسوز میاندازد। به درستی‌ هجدهم تیر سالرز قتل عمدی و سرکوب وحشیانه دانشجویان ما که همانا فرزندان آب و خاک ما بودند، در حالی‌ یاد آور میشود، که همچنان جوانان وطن ما به زیر تیغ بیرحمان یک گروه غاصب افتاده است। در این سه هفته پس از کودتای انتخاباتی، ظلم و ستم در وطن عزیز ما چند برابر شده، چرا که عده‌ای قصد دارند از راه سرکوب و کشتار و ترساندن مردم همچنان تخت قدرت را نگاه دارند। جالب اینجاست که بدانیم این تخت قدرت چه مقدار میارزد، آیا ارزش این همه سخاوت و بیداد را دارد؟ هجدهم تیر تنها یک نمونه از سی‌ سال ستم بر مردم ایران زمین است। چگونه میشود که این همه درد را دید و بی‌ اهمیت از آن گذشت؟ کجا رفت حس همدردی و انسان دوستی‌؟

Leave a reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *