تفتیش عقاید

چگونه میشود با مردمی که در دوران تفتیش عقاید زندگی‌ میکنند، همدردی کرد؟

در جایی که هر حرکت مردم ما در ایران زیر ضربه است، در حالی‌ که هر کسی‌ در ایران ما مورد تفتیش عقیده است، در زمانی‌ که خون مردم ما در تظاهرات آرام و صلح آمیز ریخته میشود، چه گونه میشود بی‌تفاوت ماند یا احساس همدردی نداشت؟ در دنیایی که احترام به حقوق شهروندی مورد بحث هر روز سران و مقامات مملکتی در این طرف دنیا است، چگونه میشود باور کرد که مردم ما، جوانان ما به خاطر ابراز عقیده خود به خاک و خون کشیده شوند؟ به نام کدامین خدایی مردم ما در بند هستند؟ به کدامین شرف و وجدانی این آقایان شیطان زده مردم ما را به زیر مشت و گلوله میبرند؟ چگونه این آقایان شب را به صبح میرسانند و چگونه با دستان خون الود میشود زدگی کرد؟ کجاست حس برداری و برادر دوستی‌؟ کجاست حس همدردی با مردمی در بند؟

Leave a reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *