از دید علم روانشناسی افرادی که بزرگ نما یا عالی نما هستند و یا خود را بیش از حد معمول بزرگ و مهم جلوه میدهند، به بیماری توهم و تخیل می‌توان نسبت داد. البته هر انسانی ممکن است در شرایطی تظاهر به بیشتر و والا تر بودن از دیگران کند، ولی بیماری توهم در درصد کمتری از افراد میتواند رشد کند آنهم به دلیل بسیار مشخصی.
این افراد بزرگ نما اعتقاد قلبی و راسخ دارند که ایشان بهتر از دیگران می‌دانند و مصلحت همه را میتواند تشخیص دهند. از ویژگی‌‌های رفتاری این افراد بلند گو و یا گزاف گو این است که این افراد بسیار در مورد خویش مبالغه میکنند، کوچکترین موضوع را بزرگ میکنند، و دیگران را عوامل خطر بر ضد هستی خود میداند.
بیماری توهم و تخیل بیمار گونه در این افراد بسیار امر جدی است به نحوی که ایشان در جستجوی یک خدای منحصر بفرد و یا یک قدرت مطلق حاضر میشوند که دیگران را قربانی کند. این افراد بزرگ نما، بسیار خود را میپرستند، تا درجه‌ای که هرگونه رفتار دیگران را توطئه و تهدید و خطر بر ضد خود به حساب میاورند. این افراد در دنیای ابهام، شک، تردید، و تجربه روانی دیدن ارواح و یا افراد فرستاده شده از طرف خدایان زندگی سختی را برای همراهان خود به ارمغان میاورند.
بیماری مالیخولیا بیماری است که می‌توان بصورت درجه پیشرفته این توهم برتر بودن قلمداد کرد. این بیماران از آنجا که خود را خدا و یا فرستاده شده از طرف خدا و یا امامان می‌دانند، دست به هر کاری میزنند که دشمن خیالی خود را نابود کنند چرا که هستی پریشان و غیر واقعی ایشان از دید این افراد همیشه در حال فرو ریختن است.
رفتارهای مردان خدا زده که خود را صاحب جان و مال و ناموس مردم ایران میداند، در توصیف بیماری مالیخولیا بسیار میگنجد.
فقط درد اینجاست که این مردان قدرت خود را با اسلحه، کشتار، حمله، و تجاوز به زور نگاه داشته اند، در حالی که مردم ما بیدفاع ولی شجاعانه در مقابل این دیو‌های بیمار ایستاده اند.
درد بسیار است ولی امید هم بیسار، چرا که پرچم عقل و اندیشه سالم باید دوباره بر فراز بلند‌ترین بام ایران به احتزاز دراید، در این امر شکی نداریم.
به امید آنروز و همدردی با قربانیان این بیماران خطرناک.
